Ο περίδοτος είναι ένας από τους λίγους πολύτιμους λίθους που εμφανίζονται σε ένα μόνο χρώμα: ένα λαδί-πράσινο. Η ένταση και η απόχρωση του πράσινου, ωστόσο, εξαρτάται από το ποσοστό του σιδήρου στην κρυσταλλική δομή, οπότε το χρώμα των μεμονωμένων περιδότων μπορεί να ποικίλλει από κίτρινο, έως λαδί, έως καφεπράσινο. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο περίδοτος μπορεί να έχει ένα μεσαίου σκούρου τόνου, καθαρό πράσινο χωρίς δευτερεύουσα κίτρινη απόχρωση ή καστανή μάσκα. Οι πιο ανοιχτόχρωμοι πολύτιμοι λίθοι οφείλονται σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις σιδήρου.

Η μοριακή δομή του περιδότου αποτελείται από ισομορφικό ολιβίνη, πυριτικό άλας, μαγνήσιο και σίδηρο σε ορθορομβικό κρυσταλλικό σύστημα. Σε μια εναλλακτική άποψη, η ατομική δομή μπορεί να περιγραφεί ως εξαγωνική, στενά στοιβαγμένη διάταξη ιόντων οξυγόνου με τις μισές οκταεδρικές θέσεις να καταλαμβάνονται από ιόντα μαγνησίου ή σιδήρου και το ένα όγδοο των τετραεδρικών θέσεων να καταλαμβάνονται από ιόντα πυριτίου.

Ο ολιβίνης, του οποίου ο περίδοτος είναι ένας τύπος, είναι ένα κοινό ορυκτό σε μαφικά και υπερμαφικά πετρώματα, το οποίο βρίσκεται συχνά σε λάβα και σε ξενόλιθους περιδοτίτη του μανδύα, τους οποίους η λάβα μεταφέρει στην επιφάνεια- ωστόσο, ο περίδοτος ποιότητας πολύτιμων λίθων εμφανίζεται μόνο σε ένα κλάσμα αυτών των περιπτώσεων. Περιδότες μπορούν επίσης να βρεθούν σε μετεωρίτες.

Τα περιδότα μπορούν να διαφοροποιηθούν ανάλογα με το μέγεθος και τη σύνθεση. Ένα περίδοτο που σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας τείνει να περιέχει υψηλότερες συγκεντρώσεις λιθίου, νικελίου και ψευδαργύρου από εκείνες που βρίσκονται σε μετεωρίτες.

Ο ολιβίνης είναι ένα άφθονο ορυκτό, αλλά ο περίδοτος ποιότητας πολύτιμου λίθου είναι μάλλον σπάνιος λόγω της χημικής αστάθειάς του στην επιφάνεια της Γης. Ο ολιβίνης βρίσκεται συνήθως σε μικρούς κόκκους και τείνει να υπάρχει σε έντονα διαβρωμένη κατάσταση, ακατάλληλη για διακοσμητική χρήση. Οι μεγάλοι κρύσταλλοι του φορστερίτη, της ποικιλίας που χρησιμοποιείται συχνότερα για την κοπή πολύτιμων λίθων περιντό, είναι σπάνιοι- ως εκ τούτου, το περιντό θεωρείται πολύτιμο.

Στον αρχαίο κόσμο, η εξόρυξη του περιδότου, που τότε ονομαζόταν τοπάσιος, στο νησί του Αγίου Ιωάννη στην Ερυθρά Θάλασσα άρχισε περίπου το 300 π.Χ.

Το περίδοτο ήταν πολύτιμο από τους πρώτους πολιτισμούς για τις προστατευτικές του δυνάμεις που ισχυρίζονταν ότι έδιωχναν τους φόβους και τους εφιάλτες, σύμφωνα με τις δεισιδαιμονίες. Ορισμένοι πιστεύουν ότι φέρει το χάρισμα της "εσωτερικής ακτινοβολίας", οξύνει το μυαλό και το ανοίγει σε νέα επίπεδα συνειδητοποίησης και ανάπτυξης, βοηθώντας κάποιον να αναγνωρίσει και να συνειδητοποιήσει το πεπρωμένο του και τον πνευματικό του σκοπό. Δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις για τέτοιους ισχυρισμούς.

Το Περίδοτο συγχέεται μερικές φορές με τα σμαράγδια και άλλους πράσινους πολύτιμους λίθους. Ο γνωστός γεμολόγος George Frederick Kunz συζήτησε τη σύγχυση μεταξύ σμαραγδιών και περιδότων σε πολλούς εκκλησιαστικούς θησαυρούς, ιδίως στο θησαυρό των "Τριών Μάγων" στο Dom της Κολωνίας, στη Γερμανία.

Η κύρια πηγή ολιβίνης περιδότου σήμερα είναι το ινδιάνικο καταφύγιο San Carlos Apache στην Αριζόνα. Εξορύσσεται επίσης σε μια άλλη τοποθεσία στην Αριζόνα και στο Αρκάνσας, στη Χαβάη, στη Νεβάδα και στο Νέο Μεξικό, στο Kilbourne Hole, στις ΗΠΑ, καθώς και στην Αυστραλία, τη Βραζιλία, την Κίνα, την Αίγυπτο, την Κένυα, το Μεξικό, τη Μιανμάρ (Βιρμανία), τη Νορβηγία, το Πακιστάν, τη Σαουδική Αραβία, τη Νότια Αφρική, τη Σρι Λάνκα και την Τανζανία.